Sinds kort heeft Thomas een nieuw speeltje, een Super Nintendo Entertainment System. Nu eerlijk gezegd, zo'n SNES kan mij absoluut niet boeien. Het is zo met alle spelcomputers die na de Commodore 64 op de markt gekomen zijn. Toch maken zo'n posts iets in mij los. Deze week had Thomas het over de spelletjes waar hij toch oh zo wanhopig naar op zoek was en het genot dat hij beleefde bij het bestrijden van één of ander sneeuwmonster. Dat kinderlijk enthousiasme, het werkt aanstekelijk. Ik heb het nog een paar dagen uitgesteld, maar daarnet heb ik toch alles Atari 2600 related dat hier in Gent ligt (en eigenlijk van Kaatje is) boven gehaald. We hebben hier gewoonweg geen plaats om ook nog eens mijn collectie hier ergens weg te steken.
De komende week moet ik pas op vrijdag gaan werken (toezicht houden en afnemen van één mondeling examen - een arme student die zijn pols gebroken heeft of zoiets), en mijn voornemen is dan ook om de Atari aan te sluiten op de televisie en Kaatje uit te dagen mijn records anno mei 2007 te verbreken!
Hm, nu ik het zo bedenk... Ik heb nog eens een ColecoVision spelcomputer op de rommelmarkt gekocht ook. Da's just! Moet ook nog ergens liggen thuis. In tegenstelling tot mijn Atari (waarvan ik om en bij de 120 spellen moet hebben liggen) heb ik maar twee ColecoVision spelletjes (ze zijn ook - als je gewoon op rommelmarkten zoekt - een heel pak moeilijker te vinden): Donkey Kong Jr. en Mouse Trap.
1 comment:
Snif, een post over mij *ontroerd* !
Nee, grapje. Of toch een klein beetje ontroerd misschien. Zo'n oude spelletjes zijn nog steeds de beste die er zijn. Jouw persoonlijke collectie Atari-games zou ik ook wel in de kast willen hebben staan :-) !
Veel plezier alleszins.
Post a Comment