Monday, April 30, 2007

Rubiks kubus


Those crazy Americans did it again! Iets helemaal te gek bedenken. Een speeltje voor yuppies: een Rubik's cube in chroom, bekleed met leder. Zontik Games brengt de moderne klassieker op de markt voor zo'n $155. Nu ook weer niet bepaald goedkoop, als je het mij vraagt. En voor de valsspelers (Kaatje!): het leder is er niet zo gemakkelijk af te halen als de gekleurde plakkertjes destijds!

Bazooka Joe


Gisteren tijdens de Pappenheimers werd ik geconfronteerd met mijn kinderjaren. Iets waar ik al jaren niet meer bij stil heb gestaan. Iets waar ik als kind ongetwijfeld enthousiast over was, maar wat ik kenbaar met het ouder worden uit mijn geheugen gewist had... Bazooka kauwgom! Toen Tom Lenaerts er over begon wist ik meteen - in tegenstelling tot Maaike Cafmeijer die hopeloos de naam probeerde te achterhalen - wat hij bedoelde. De tuttefrut waar je zowat je tanden op brak, die na korte tijd smaak verloor, maar die je dag kon goedmaken door het stripverhaaltje van Bazooka Joe dat er bij zat. Ik moet een jaar of 6 geweest zijn, vermoed ik, toen Bazooka Joe deel uitmaakte van mijn leven. En als ik me niet vergis kwamen ze van de Colruyt.
Ik moet er thuis misschien nog wel hebben liggen, want net als de stripverhaaltjes die bij de Donald Duck kauwgom zaten, hield ik alles mooi bij in een doopsuikerdoosje dat ergens in een kast onaangeroerd zou moeten liggen na al die jaren. Weer een reden om eens te gaan rommelen!

Muggenbeet

De eerste muggenbeet van dit jaar is een feit. Recht boven mijn rechterhiel.

Sunday, April 29, 2007

Sexy Aleksei


Ik ken niet veel van toestelturnen, en nog minder van de atleten die schitteren. Buiten eentje: Alexei Nemov! Als het wereldkampioenschappen waren of Olympische Spelen, dan keek ik altijd uit naar zijn verschijning en prestatie. Niet alleen een echte atleet, maar bovendien nog eens één die er goed uitzag ook!

Hij is met pensioen gegaan na de Olympische Spelen in Athene (2004). Jammer genoeg was hij er dit weekend dan ook niet bij in de RAI in Amsterdam.

Toen ik daarnet op YouTube aan het zoeken was naar een filmpje, kwam ik bij dat uit van Athene 2004 waar hij nagenoeg een foutloze prestatie neerzette op de high bar en echt afgestraft werd door de jury. Het publiek bleef joelen, 10 minuten lang. Zelfs nadat de jury haar score wijzigde bleef het geroep duren. Tot Sexy Aleksei op de voorgrond trad en het publiek bedankte voor hun steun en hen vroeg om wat stiller te zijn zodat concurrent Paul Hamm kon aantreden.

Saturday, April 28, 2007

Loesje


Ze is terug!

Jaaaaaren geleden, toen ik nog maar net in Gent studeerde, merkte ik ze op in het straatbeeld: de affiches van Loesje. En nu - toch wel na zo'n dikke 10 jaar afwezigheid - zijn ze terug. Ik heb er al een paar zien hangen op Gentse openbare vuilnisbakken.

Friday, April 27, 2007

Doen we het of doen we het niet?

... vanavond naar The Jetsons zien. Al een paar dagen uitgesteld, maar nu zou het er toch van moeten komen. Heerlijk, zo vanuit ons oversized bed kijken naar George, Jane, Elroy en Judy!

Nonno


Nog even... Nog een paar dagen en het zijn zomeruren bij Nonno - il mondo gelato op de Korte Dagsteeg. Op 1 mei is de gelateria open van 12u 's middags tot 22u. 't Wordt tijd, want ik stond gisteren voor een gesloten deur toen ik er iets voor 12en passeerde. Wat ik ook niet begrijp is dat met zo'n stralend weer Nonno gesloten is op zondag!

Snoep


Ik heb ze vroeger heel veel gegeten... Van die snoepjes met caramel- en koffiesmaak. Ze lagen altijd in de kast bij mijn grootouders.

Gisteren zag ik een papiertje op het voetpad in de Savaanstraat. En ik vroeg me zo af, hoe heten die snoepjes eigenlijk?

Thursday, April 26, 2007

Greet


Kaatje en ik hebben een paar jaar geleden Greet Op de Beeck eens gezien in haar deuropening. Nat haar, zwarte négligé, blote voeten... Oh My! Ons enthousiasme was op slag een pak minder toen we een zware Audi op de stoep in hartje Borgerhout zagen stoppen en iemand zijn krant door het raam stak, gevolgd door een maatpak in beschermhuls (of hoe zeg je dat). En toen stapte hij uit... Patje! Brrr... De idee alleen al. Maar goed. Mij rest enkel nog drie vragen te noteren die me net te binnen schoten. 1) Had Patje die dag nog een andere beschermhuls bij? 2) Heeft hij ze gebruikt? en 3) Zouden the beauty & the beast vandaag nog bij mekaar zijn?

Pique


Nu we toch over voetbal bezig zijn... Ik heb ook leuke herinneringen aan Mexico '86 waar de Belgen een puike prestatie neerzetten. Ditmaal ging ik niet naar Hobbycenter Geo in de Otterstraat om een Panini stickerboek, maar op één of andere manier slaagde ik er toch in een 'mouch', dik stickertje van de mascotte in handen te krijgen. 'k Zou eigenlijk thuis eens moeten zien of ik dat nog heb. Altijd gedacht dat dat ventje een cactus was, maar blijkbaar is Pique een jalapeno peper met snor en sombrero.

Wednesday, April 25, 2007

Naranjito


De coolste mascotte ooit! Naranjito stond symbool voor Espana '82. Het is meteen ook mijn vroegste herinnering aan de wereldbeker voetbal! Mijn Panini stickerboek is helemaal volgeplakt. Alle 300 in de 60 plaatjes! Ja, ik ben echt verknocht aan Naranjito en vooral aan de glaasjes met zijn afbeelding waar ik wekelijks minstens één keer uit drink! Een aantal jaar terug in het kringloopcenter een stuk of tien op de kop getikt!

Tuesday, April 24, 2007

Hooverphonic

Ik ben er geen, maar eigenlijk toch wel... Een fan van Hooverphonic bedoel ik dan. Hun muziek kan me enerzijds bekoren, maar anderzijds ook weer helemaal niet. En als Geike live haar keel open spert, komen er vaak de meest valse noten uit die ik ooit mocht aanhoren. Het is wel zo dat het trio enkele fijne videoclips heeft, waaronder deze van Out of Sight. Prachtig, die beelden in slowmo!

Going out

Vamiddag: terrasje op de Wapper in Antwerpen
Vooravond: spaghetti in de Kastart, Gent
Vanavond: drankje in de Maeght van Gent en ijsje on the way home

Monday, April 23, 2007

Chris Isaak - the day after


Gisteren dus naar de Ancienne Belgique geweest voor een avondje Chris Isaak. Deze fantastische avond even samenvatten...

Het voorprogramma - Tom Helsen
* hij betrad het podium in jeans en polo en leek wel iemand van de technical crew
* had alleen zijn gitaar bij, geen begeleidingsband
* eentonigheid troef
* gelukkig duurde deze lichte kwelling - op Sun in her Eyes na - maar 30 minuten

The show - Chris Isaak
* betrad het podium in een blits korenblauw pak met glinsterende zwarten ruiten op zijn mouwen
* was vergezeld van zijn begeleidingsband, Silvertone
* was grappig
* was sexy
* was schattig
* deelde zijn show op in een up tempo begin, rustig midden en rockend slot
* speelde ruim 20 nummers op zo'n uur en 45 minuten
* speelde 5 bisnummers waaronder Super Magic 2000, San Francisco Days, Blue Hotel en Forever Blue
* ruilde tegen het einde zijn korenblauw pak in voor een zwart spiegelpak
* had twee gitaren bij
* wandelde tijdens een nummer gewoon de zaal in
* riep een bende meiden uit het publiek het podium op
* was heel grappig! ("I wanna say hi to everybody in the audience, including the people in prison up there...", "if you're bootlegging, press start now", "meet me after the show for an autograph and a full physical examination", ...)
* smeet zijn plektrums in het publiek

Btw, dat neusje... Zoooo schattig!

Onvergetelijk!

Sunday, April 22, 2007

Chris Isaak

Vanavond naar Chris Isaak in de AB. Maar dat wisten jullie natuurlijk allemaal al van Kaatje...

Why do I even bother...?

Saturday, April 21, 2007

Naar huis

Dadelijk vertrekken we naar de Kempen. Bezoekje brengen aan de mama.
Eerst nog vlug even langs Françoise voor een Schotse of Ardeense quiche en een taart met bosbessen of poire belle hélène. Straks nog eens frietjes eten en morgenvroeg een lekker ontbijt met croissants met chocolade. Een kwestie van onze vetreserves wat aan te vullen...

Friday, April 20, 2007

Gezocht


Ik ben nogal een grote fan van Annelies Van Herck. Om niet te zeggen: ik heb er een boontje voor. Gelukkig delen Kaatje en ik de voorliefde voor die dame uit Overijse sinds jaar en dag!

We zijn echter een klein beetje in paniek... Ligt het nu aan het feit dat we dezer dagen weinig televisie kijken of is Anneliesje écht zonder een spoor achter te laten van de beeldbuis verdwenen?

Thursday, April 19, 2007

Pie report: witte kaastaart op speculoos


Deze 4 tot 6 personen witte kaastaart op speculoos kostte €8,50.

Bij het proeven van de taart wordt meteen duidelijk dat deze lekkernij gewoon in 6 moet aangesneden worden. Kaastaart is altijd iets of wat 'zwaar' dus een vierde per portie is net iets teveel van het goede. De kaas is romig en voorzien van een licht aangebrand korstje van boven. De speculoos is zoet, maar niet overdreven, wat het geheel net de juiste smaak geeft.

Overall average score: 8,5/10 (A: 8/10 - K: 9/10)

Malmar

Heel mooi vanop het perron, eerder lelijk vanop het binnenplein: de oude Malmar-fabriek.

We dachten daarstraks, laten we eens een kijkje gaan nemen. 't Was niet veel soeps. Buiten de bovenste drie verdiepingen is de buitenkant van het gebouw echt niet om aan te zien. Bovendien heb ik me altijd al afgevraagd of dat luidsprekers zijn boven op de hoeken van het gebouw. En, wat voor functie ze hebben of hadden...


Onze buren


Jullie hebben je altijd al afgevraagd hoe de prostituées hun dagen hier in onze buurt doorbrengen? Wel hier het antwoord!

* afgezet worden door manlief
* gordijntjes open
* TL-neonlampen aan
* koffieke drinken
* Dag Allemaal lezen
* gordijnen dicht
* pmc
* gordijnen open
* uren aan de gsm hangen
* broodje bestellen bij Roger
* gordijnen dicht
* nmc
* gordijnen open
* bellen met de gsm
* belspelletjes kijken
* gordijnen dicht
* pmc, nmc
* gordijnen open
* nagels lakken
* gordijnen dicht
* babbelen
* gordijnen open
* benen inwrijven met crème
* ruzie maken met de prostituée een raam verder rechts
* naar Thuis kijken
* Story lezen
* gordijnen dicht
* nmc
* gordijnen open
* dansje doen voor het raam
* babbeltje slaan met de prostituée een raam verder links
* TL-neonlichten uit
* gordijnen dicht
* opgepikt worden door manlief

Wednesday, April 18, 2007

Taart testcentrum

I hereby officially declare a certain loft in Ghent's red light-district a pie test lab.

It's a dirty job, but somebody's gotta do it..., taarten proeven en dus laten weten of ze lekker zijn!

Die quiche van Les Tartes de Françoise smaakte immers zooooo goed, dat mijn vriendin en ik wel eens wilden proeven of hun taarten van een zelfde kwaliteit zijn. Daarom ben ik daarstraks, tijdens mijn middagpauze, vlug om de - what seems to be - specialiteit van het huis gelopen: witte kaastaart op speculoos. Persoonlijk wou ik eigenlijk voor de zachte chocolade of een fruittaart gaan, maar Kaatje keek met van die oogjes. Ach, another week, another pie!

Daar gaat mijn dieet... :o)

Lisa Gerrard


Een uitgebreid verslag van ons avondje Koninklijk Circus gisteren kan je lezen bij Kaatje.
Hierbij enkele feiten (van het concert dat zo'n 2 uur duurde) op een rij.

Lisa Gerrard...

* is ongelooflijk groot
* lachte telkens hartelijk bij het applaus na elk nummer
* verzwikte bijna haar enkel(s) op het podium
* ruilde haar paars kleed in voor een witte galajurk halfweg het concert
* heeft een stem waar ik tranen van in mijn ogen kreeg
* heeft twee keer hetzelfde nummer gezongen omdat ze niet tevreden was met haar eerste performance
* werd tot twee keer toe terug op het podium geroepen
* speelde drie bisnummers

Lui


Ik ben uitgeput. Waarom? Omdat ik sinds de Kerstvakantie eigenlijk niets meer gewoon ben. Elke dag lekker uitslapen, uitgebreid ontbijten, lange douches, ... Kortom, la dolce farniente. Maar daar kwam begin deze week abrupt een einde aan met de ingang van mijn nieuwe functie. Uitslapen tot 10 u 's ochtends zit er niet meer in. Gisteren en vandaag kon ik om 7 uur uit de veren. Een regelrechte ramp, want ik ben nu eenmaal een avondmens. Nodeloos te zeggen dat mijn ritme nu helemaal overhoop ligt en mijn oogjes zowat toevallen. En vrijdag loopt mijn wekker weer zo vroeg af. Maar het kon erger zijn. Stel je voor: elke dag! Of om 6 uur moeten opstaan! *Auch!*

Tuesday, April 17, 2007

Invasie

Hajimashite minasan! Dat de zomer zowat aangebroken is wordt duidelijk aan de hoeveelheid Chinezen, Japanners, Koreanen (wie zal het zeggen), die je opmerkt in het Gentse centrum. Net 11 uur, en ben al 3 gigantische groepen gepasseerd aan de Korenmarkt en de Sint-Michielshelling. Sayounara!

Monday, April 16, 2007

Ontdekking van de dag...


... quiche!

Nog nooit van mijn leven gegeten. Vandaag was de eerste keer. Gisteren gehaald bij Les Tartes de Françoise hier om de hoek. 't Was een kleine groentenquiche met brocolie, spinazie, tomaten en emmentaler. Kaatje had on the side nog een overheerlijk slaatje met veldsla, rucola, tomaten en komkommer geprepareerd, overgoten met dressing. En, niet te vergeten, een getoast broodje! Yummie!

Sunday, April 15, 2007

Brepols

Urban explorers hebben in mijn ogen te veel oog voor de desolate binnenkant van oude industriële gebouwen. Of, ik zal het anders zeggen, ze hebben volgens mij té weinig aandacht voor het aftakelende karakter dat het exterieur van deze panden kenmerkt. En als je al foto's van de buitenkant ziet, is het vaak de façade, en vrijwel nooit de achterkant.

Daarom dacht ik vanmorgen, laat ik maar eens iets anders doen en de achterzijde van de Brepols fabriek fotograferen. Voorlopig nog met onze Olympus Camedia Digital Camera C-350 Zoom waarmee we toch nog mooie foto's maken, vind ik. En het heeft iets... die kapotte ramen, de wildgroei van klimop met op de achtergrond die helderblauwe hemel!



Saturday, April 14, 2007

Pig Portraits


Toen ik vanmorgen mijn mailbox open deed, bleek er een mailtje tussen te zitten van Bird Fine Art, een gallerij in West Hollywood waar we vorig jaar een paar werken van Robert Longo gekocht hebben. De mail werd verstuurd in het kader van Russell Young, een aanstormend talent in de kunstwereld. Ik kende zijn werk niet. Na wat opzoekingswerk werd duidelijk dat Young sinds jaar en dag celebrityfotograaf is, eentje die enkele jaren geleden artistiek net iets verder wou gaan. Zijn bron van inspiratie? Mug shots!

"Blurring the line between artist and obsessed collector, Young has spent the past two years acquiring the mug shots from police departments, eBay, the U.S. government and occaisionally the subjects themselves. The source image goes through an intricate process that involves a common neighborhood photocopy machine and, eventually, a 4x5-foot film positive and silkscreening. The results are gritty, ultra pop iconic works that will inevitably have critics referencing Warhol when Young first exhibits the portraits this fall. For Young, though, mug shots are beautiful in their naked simplicity and what's more, the medium is like a social equalizer: common crooks and stars alike are subjected to the same bare aesthetics. Add to this his artistic process, not to mention the crime-tinged stories behind these "anti-celebrity" portraits, and you get a body of work as sensational as it is innovative."

In de mail werd ook duidelijk dat de werken van Young laatst op een veiling in New York City meer dan het dubbele van het verwachte hoogste bod had opgeleverd en dat ze in gallerijen overal ter wereld als zoete broodjes verkopen. We werden dan ook aangespoord niet te lang te wachten met de aankoop van onze eerste 'Young'. Daaronder wat voorbeelden van zijn werken: Elvis Presley, Elizabeth Taylor, Jim Morrison, ... en James Dean. Toeval wil dat wij - en vooral Kaatje - grote Dean fans zijn. Alleen de keuze van de foto vond ik wat tegen vallen. De prijs? $3500. Een koopje, lijkt me. Robert Longo's Men in the Cities kostten vorig jaar $5000 per stuk. Ik ben nog niet overtuigd van Young's kwaliteiten als kunstenaar. Ik las ook ergens dat hij als fotograaf een compromitterende foto had getrokken die later gebruikt werd als cover voor één van George Michael's albums. Laat me eerst maar eens onze platenkast doorzoeken. Hoogstwaarschijnlijk hebben we al een 'Young' in huis...

Friday, April 13, 2007

'80s vuilbak - the sequel


Na twee keer mailen zat er gisteren een mailtje in mijn inbox van Nancy Wouters. Zij werkt op het Provinciaal Recreatiedomein Zilvermeer, waar ik als kind, dus rond 1980, die fantastische levensgrote vuilbakman had zien staan. Ze schreef dat de vuilbak nog steeds actief is en momenteel aan taverne 'Zilvermeeuw' staat. Hij werd geplaatst door de vroegere concessionaris. Info over wie de vuilbak destijds leverde, had ze niet.

Ik al blij natuurlijk dat hij nog 'in leven' is! En me voorgenomen om - als het mooi weer is - misschien binnenkort nog eens af te zakken naar de plek waar ik zoveel jeugdherinneringen aan heb. Kan ik er meteen ook een foto van nemen.

En weet je wat, daarnet weer een mail van Nancy Wouters! Ze stuurde zowaar een recente foto van het 'papiermanneke' zoals ze hem zo liefkozend noemen daar. Ik moet zeggen, hij ziet er nog goed uit. Precies alsof ze hem speciaal voor de foto hebben opgeblonken!

Zes voet diep: het boek


Een paar weken geleden hielden we hier een Six Feet Under marathon. Met het goede weer zijn we een beetje blijven steken midden seizoen 3, maar het vervolg van de marathon komt er wellicht de komende weken aan. Zo'n dvd-sessies maken me meestal wild van een bepaald programma. Ik ben niet iemand die een serie vlug slecht zal vinden, dus weet ik meestal met mijn enthousiasme geen blijf. Dit uit zich bijvoorbeeld in het kopen van boeken over het programma in kwestie. En bij Six Feet Under was dat niet anders. Op 19 maart was het zover: ik ging shoppen bij Amazon, waar we vaste klant zijn. Ik had mijn oog laten vallen op Six Feet Under: Better Living Through Death van Allan Ball. Voor de paperback zou ik $30 moeten neertellen, maar dat was zowat de prijs die ik er destijds voor zou moeten betalen hebben toen ik het boek zag staan bij Waterstones in Brussel. Enkel de levertijd stak wat tegen: 4 tot 6 weken. Maar dat zijn we al eens gewoon bij Amazon, dus niks nieuws.

En wat wil het toeval: toen ik daarnet ging kijken hoe het zat met mijn bestelling, bleek alles nog normaal, tot ik een fotootje wou gaan zoeken en de titel van het boek bij de zoekfunctie ingaf. Geen Six Feet Under: Better Living Through Death meer te krijgen bij Amazon. Enkel nog 'new & used', dus bij andere verkopers. Vreemd, aangezien dat uiteindelijk de reden was waarom ik van .co.uk uitgeweken was naar .com. Nu, we zullen wel zien. Het boek staat nog altijd in bestelling. Delivery estimate: April 27, 2007 - May 27, 2007. En zolang ik geen mail gekregen heb, dat de annulatie van de aankoop bevestigt, blijf ik maar hopen. 't Zou echter niet de eerste keer zijn dat ze ons dat lappen.

Thursday, April 12, 2007

Kaaskroketten en Helmut Newton

In de vooravond zijn Kaatje en ik nog een wandeling gaan maken. 't Was bijna 8 uur, maar nog lekker warm buiten. Prachtig weer. Aangezien ik maandag met een nieuwe job (naast mijn werk in Antwerpen en mijn freelance gedoe) start, hier in Gent, wou ik alvast even timen hoelang ik precies onderweg ben. Het leek nog wel mee te vallen. We wandelden langs 't St. Baafs zo'n 16 minuten en keerden terug langs een andere weg om te zien of die korter was. Nee, zo zou later blijken. Exact even lang in tijd. Dus dan opteer ik vanaf maandag maar voor de gezelligste weg. Zalig, zo dicht bij je werk wonen. Maar vooral praktisch. Ik ben helemaal niet gek op de trein naar Antwerpen. Bah. Verschrikkelijk. Heen en terug ben ik dan gemakkelijk 2,5 uur onderweg. Waste of time! Maar nu is er dus gelukkig beterschap in zicht en moet ik nog maar één keer per week het openbaar vervoer nemen.

Op onze wandeling kwamen we ook voorbij De Jacobijn, een tea-room op de hoek van Onderbergen waar ik ooit één keer geweest ben. Toen we bijna de eetgelegenheid passeerden, herinnerde Kaatje me eraan dat we daar nog eens kaaskroketjes moesten gaan eten. Waarna we beiden naar mekaar keken omdat we tegelijkertijd opmerkten dat de boel over te nemen staat. Raar, want toen ik er gaan eten ben, zat het altijd stampvol. Net zoals in de Kastart, er recht tegenover. Als we daar gaan eten hopen we altijd op een plekje onder They're Coming (1981), je weet wel de foto van Helmut Newton met die naakte vrouwen, helemaal achteraan. Maar dit geheel terzijde...

Back in time


Ik heb iets met Back to the Future. Altijd al gehad. I just loooove those movies! Ik heb de dvd boxen, het Panini stickerboek, de Japanse movieprograms, het Back to the Future trilogy book, ... en - om het helemaal af te maken - onze twee visjes heten George McFly & Lorraine Baines. Best wel schattig, niet?

Total Film deed me weer aan mijn voorliefde voor de trilogie denken. Of meer bepaald nummer 23 in hun "80 Great Things About the '80s" artikel: calculator watches! Waar is de tijd. Ik durf eerlijk bekennen dat ik ooit met zo'n horloge heb rondgelopen. Zwart met lichtblauw was ze. En ze kwam van Turnhout Kermis als ik me goed herinner. Dé grote speler op die markt is heel die tijd Casio geweest. Zo stond Sting op een promo poster voor hun Synchronicity album te prijken met een Casio calculator watch en reisde Marty McFly terug in de tijd met een Casio CA-53W om zijn pols.

Ook al werden de horloges na verloop van tijd geassocieerd met nerds, toch lijkt de calculator watch meer dan ooit klaar voor zijn comeback. Nog even en ze zijn terug "a must-have fashion accessory for the intellectual hipster"!

Wednesday, April 11, 2007

Ciné ABC


We wonen hier nu zo'n 2,5 jaar in onze kleine loft, in de Gentse prostitutiebuurt. Het is hier zalig wonen. Aangezien de oude meubelfabriek en later jeneverstokerij grenst aan twee straten, hebben we een ruime binnenplaats waaraan ons tuintje (gericht op het zuiden) grenst. Je kan hier een speld horen vallen... Verbazingswekkend als je weet dat we midden in het centrum van Gent wonen. Men doet er alles aan om de buurt wat op te waarderen, en met de tijd zal dat volgens ons helemaal in orde komen. We gaan er goed aangedaan hebben... Voor een kleinere ruimte opteren, maar pal daar waar de actie is. Overal dichtbij. De Vooruit, de restaurants, de Veldstraat, de Graslei, het St. Jacobs, ... Zo'n prostitutiebuurt heeft ook zijn voordelen. De straat is altijd goed verlicht (lang leve neon), men rijdt hier traag en de politie patrouilleert hier met de regelmaat van de klok. OK, er is al eens een Albanees neergestoken in de straat, het raam van Shiva is al eens ingesmeten en er is onlangs nog een drugsbende opgepakt, maar dat kan de pret niet drukken. Onveilig voelen we ons hier niet. Die mannen komen voor de meisjes, niet voor ons.

We zitten ook dicht bij de drie grote bioscopen. Een kwartiertje stappen naar de Decascoop, tien minuten naar de Sfinx en nog geen vijf minuten naar de Studio Skoop. En hier vlak om de hoek is er ook nog één: Ciné ABC. Geopend van 11 tot 24u. €6 entrée. Ook al wist ik dat het om een sekscinema ging, de cinefiel in mij was wel eens benieuwd of er op het internet informatie te rapen viel over de films die er draaien. De gevel kondigt immers aan dat er "elke week nieuwe films" op het scherm te zien zijn, dus er moet toch informatie zijn over de sterren die daar op het witte doek schitteren.

Mijn zoektocht naar het programmaboekje van Ciné ABC leerde me vooral wat ik niet wou weten, namelijk wat er in de zaal in plaats van op het scherm gebeurde. Het enige wat ik over de films te weten kwam is dat het 'gay porn' is. Toch wel vreemd, aangezien er een getekende blote vrouw op de gevel prijkt. Voor de rest werd ik op het internet tot in detail door mannen die deze plek frequenteren geinformeerd over het reilen en zeilen aldaar. Blijkbaar verzamelt het mannelijk publiek zich achteraan de zaal waar het plezier heeft met zichzelf of met andere mannen. Er loopt ook een vrouw rond die mannen tegen betaling geeft waar ze voor komen. Als u het echt wil weten: de actie gebeurt vooraan, achter een gordijn. En er loopt een she-man rond.

Brrr... om eerlijk te zijn, this gives me the creeps. Blijkbaar is het wel zo dat vrouwen tegenwoordig geweerd worden uit de cinema. De politie komt maar al te vaak op onverwachte momenten langs en vrouwen die iets van plan zijn met mannen, worden ter plekke beboet. Blijkbaar is het voor veel mannen spannend om op een semi-openbare plek aan hun trekken te komen. De kans dat dat met het andere geslacht is, lijkt door de tussenkomst van de Gentse politie wel heel klein geworden.

Fit-o-meter


Gisteren zijn Kaatje en ik een wandeling gaan maken in het Stadspark van Turnhout. 't Was weeral jaren geleden dat we daar nog eens geweest waren en ondertussen zou er heel wat veranderd zijn. En ja, inderdaad, de atletiekpiste die er vroeger altijd verlaten bij lag en waar we hoopten wat leuke foto's te maken bleek omgetoverd tot de nieuwe thuishaven van FC Turnhout. Mijn mama had ons daar al voor gewaarschuwd, en ze bleek nog gelijk te hebben ook. Daar waar je vroeger probleemloos rondjes kon lopen op de piste, bleek nu alles goed omheind te zijn. Maar dat was nog het minste van mijn zorgen, dat atletiekveld. Op het einde van onze wandeling gingen we een kijkje nemen naar het nieuwe zwembad, de pracht en praal van de Kempen. Wel, ik kon alleen maar vaststellen toen ik dat gebouw zag dat ik met heimwee terugdacht aan de tijd dat op de plek waar we stonden vroeger een openlucht olympisch zwembad stond. 50 op 25 meter. Een zwembad om pas 'ú' tegen te zeggen. Destijds nog gebouwd door de Duitsers. Met een lage wipplank en een 3 meterplank. Er was dan nog een ondiep zwembad van 25 op 12,5 meter en een plonsbadje voor de kinderen. En, een enorm grasveld om op te zonnen. Maar nu, niets meer van dat alles.

Wat ook verdwenen was in het park, was de fit-o-meter. Een hype in de jaren '70 dat er kwam op initiatief van Bloso. Op onze wandeling kwamen we nog wat restanten tegen van de fit-o-meter. Zo van die metalen balkjes waar je dan vol enthousiasme over moest springen. Maar, niet getreurd. Even later ontdekten we dat er in het Stadpark vandaag de dag verschillende omlopen zijn waar je naar hartelust kan joggen. En dé voorziening die elke sportieveling moet lokken is een centrale stretchplaats, voorzien van een bord met uitleg. Feit was dat het niet echt aan ons besteed was, aangezien we tijdens onze wandeling niet meer dan 8 km per uur haalden...

Tuesday, April 10, 2007

Strike a pose


Kaatje en ik zijn weer in de ban aan het geraken van fotografie. We zijn nooit specialisten geweest op dat vlak, maar hebben vaak na wat kiekjes getrokken te hebben gedacht: "Wel, dat is best een aardige foto die we genomen hebben." We zijn nog steeds in het bezit van onze analoge Olympus (waarvan ik het type zelfs niet van buiten ken), een zeer goed toestel dat veel dienst heeft gedaan. Simpel, eenvoudig te hanteren en het leverde ons mooie foto's op. Zo trok ik in augustus 2001 deze foto van ons poesje, Wortel, die we aan een krot in de Ketelvest in Gent gevonden hadden. Samen met twee broertjes achtergelaten door onmensen. Gelukkig kwam ze er vlug bovenop, waarna ze uit dankbaarheid vrolijk in onze tuin poseerde voor mijn fototoestel. Ik heb de foto destijds eens ingescand en om één of andere reden vierkant afgesneden. Maar portretgewijs komt de vierkante vorm wel mooi uit. Als ik de foto nu zo bekijk, alvast een stimulans om ons fotografisch talent (als dat er al is tenminste) misschien wat meer naar boven te laten komen...

Kusje en doorrijden


Vanmorgen eindelijk eens mét fototoestel gepasseerd aan het St. Pietersinstituut om dat verkeersbord dat ik wel iets hebben vond, vast te leggen. 'Een kusje en doorrijden' staat er langs de kant van de weg. "Leuk, schattig", dacht ik bij mezelf. Het moet hier aan de ingang van de school altijd ongelooflijk druk zijn wanneer ouders hun kinderen afzetten, en dit bord moet die mensen aansporen wat voort te maken. Of het lukt? Geen idee. Het is in ieder geval een mooi alternatief voor de Amerikaanse 'Kiss & Ride' borden. Al moet gezegd zijn dat ze niet echt in het oog springen. Om niet te zeggen dat je ze nauwelijks ziet staan.

Op Fre zijn blog had ik eens een foto zien staan van een 'Kiss & Ride' bord hier in Gent. Geen idee waar er zo eentje hier in mijn buurt te bespeuren valt. Ze zijn me nog nooit opgevallen alleszins. 'Kiss & Ride', 'Een kusje en doorrijden', mij allemaal gelijk.

Groot was mijn verbazing toen ik opmerkte dat er wat die borden betreft (en ook de 'Park & Ride' borden) hier in Gent heel wat te doen geweest is, nog maar een paar weken terug. Blijkbaar heeft één of andere politica moord en brand geschreeuwd omdat hier Engelstalige verkeersborden in het straatbeeld te zien zijn. Waarschijnlijk aasde ze op haar five minutes of fame. Het was er één van de N-VA, of wat had je gedacht! Ze heeft een klacht ingediend bij de Vaste Commissie voor Taaltoezicht. Helga Stevens heet ze. Ze heeft het op haar eigen website over haar blunderboek. Hopelijk vergeet ze dit onderwerp er ook niet in op te nemen! Enfin, we weten weeral op wie we de volgende keer zeker niet moet stemmen.

Monday, April 9, 2007

Raider


Hier in ons loftje slingeren een heel aantal tijdschriften rond. Naast ons abonnement op Humo en Flair valt hier maandelijks ook Total Film in onze brievenbus. Deze maand stond er een artikel in dat me uitermate kon bekoren: "80 Great Things About The '80s". Ik zal het er ongetwijfeld nog wel over hebben op mijn blog de komende weken aangezien er veel is dat me weer even deed denken aan hoe fantastisch het wel was om op te groeien in dat decennium. Maar voor nu, nummer 13: "Sweets, before global branding." Nooit geweten, maar blijkbaar heette Snickers in het Verenigd Koninkrijk vroeger Marathon, een naam waar de Britten vandaag de dag nog met weemoed aan terug denken. Dat deed me er trouwens aan denken hoe verknocht ik was aan de vroegere naam voor Twix, hier bij ons in België. Yep! Raider! Doom day of beter 'doom year' was blijkbaar 1991, toen Mars (nu Masterfoods) werk maakte van een globale marketingstrategie. In 70% van alle landen werden de twee smalle repen, koekjes met een laagje caramel en overgoten met overheerlijke chocolade, al succesvol verkocht onder de naam Twix. Enkele Europese landen, waaronder België, vormden de uitzondering op de regel. Blijkbaar speelden historische redenen hierin mee. Maar met de opkomst van onder andere MTV was het belangrijk een product werelwijd aan de man te kunnen brengen, en dat ging alleen maar als het product overal dezelfde naam had. Hm. Twix heeft me nooit kunnen bekoren. Geef mij maar Raider!

Sunday, April 8, 2007

Dive!


Vanmorgen trok ik een willekeurig donker t-shirt aan nadat ik opgestaan was. Bleek dat mijn downwardly mobile t-shirt te zijn dat ik eind jaren '90 gekocht heb ik in de giftshop van Dive!, het restaurant van Steven Spielberg in Las Vegas dat eruit ziet als een gigantische duikboot. Tijdens je maaltijd ging je op tijd en stond kopje onder, waarbij de wanden je tocht onderzee levensecht probeerden te maken. Het concept - dat Spielberg had opgezet omdat hij nergens de sub sandwich vond waar hij eigenlijk zin in had - was leuk en origineel en het eten was er best lekker ook. Kaatje en ik hebben er destijds David Copperfield (all dressed in black) gezien in de giftshop. Maar goed. Kort nadat ik de t-shirt aan had, schoot het mij ineens binnen dat ik ook een witte t-shirt van Dive! Los Angeles heb, gevolgd door de gedachte - een vraag eigenlijk - of die twee restaurants vandaag de dag nog open zouden zijn. Nee, bleek het antwoord te zijn. Het restaurant in L.A., aan Century City, werd plotsklaps gesloten in januari '99 en de Fashion Mall in Las Vegas moet het tegenwoordig ook zonder de culinaire creatie van de succesvolle regisseur stellen. Jammer.

Saturday, April 7, 2007

PeTA


Sinds 5 april is - na heel lang wachten - seizoen 2 van Twin Peaks eindelijk op dvd verkrijgbaar. Ondanks het feit dat ik mij destijds onmiddellijk seizoen 1 aangeschaft heb, heb ik de reeks niet meer gezien nadat ze rond 1990 op tv te zien was. Ik was helemaal in de ban van de serie. Ben ik de enige die zich herinnert hoe de voorganger van P Magazine, Panorama, er week na week achteraan een hele pagina - The Twin Peaks Gazette - aan wijdde. Ik moet ze nog ergens hebben liggen. Stuk voor stuk mooi in plastic kaftjes, gebundeld in een map. Het succes van Twin Peaks bracht ook met zich mee dat Sheryl Lee (Laura Palmer) zich ging inzetten voor een goed doel, namelijk voor PeTA. Vooral de foto van de naakte Sheryl op een autopsietafel voor een nieuwe campagne tegen bont en het mishandelen van dieren is zeer mooi. De rode tekst "I wouldn't be caught dead in fur" lijkt iets minder mooi uit te komen.


The all new Volvo V70


Ondanks het feit dat Kaatje en ik een Mercedes 190E en Jeep Cherokee 2.5TD in ons bezit hebben, moet ik toegeven dat ik Volvo ook wel niet mis vind. Toen ik vorig jaar afscheid moest nemen van mijn blitse witte Opel Corsa 1.2S uit 1990, is het even goed nadenken geweest over welke auto ik nu zou kopen. Daarbij passeerde toen ook de Volvo C30. Het ontwerp zag er best blits uit. Vooral die achterruit kon mij bekoren en de auto zag er ondanks zijn klein gestalte best 'ruim' uit. Uiteindelijk ging ik dan voor een iets oudere auto, maar één die ik altijd wel wou hebben, een Cherokee. Het leek me ook een wagen waarin ik me veiliger zou voelen, reeds enkele jaren oud, maar ruimer, prima onderhouden en een pak goedkoper.

Toen ik afgelopen week voor het eerst hier op de Reep in Gent een C30 zag staan, was ik toch wel blij dat ik een andere keuze had gemaakt... Klein! Ik verschoot me rot. Wel een prachtig autootje, maar (zo wist Maarten, goede vriend én Volvo kenner me te vertellen) met een piepkleine koffer. En dat hij enkel in een drie deur versie geleverd kan worden, vind ik ook al niks. Nee, moesten we voor Volvo gaan, wat er wel dik in zit wanneer Kaatje volgend jaar afstudeert, zou het wel eens een XC70 kunnen zijn. Een reclamefilmpje voor de V70, dat nooit uitgezonden werd omwille van zijn inhoud, doet er ons alleen maar meer naar verlangen... Btw, is er hier ergens in Vlaanderen zo'n 'titty car wash'?

Friday, April 6, 2007

'80s vuilbak


Wie opgegroeid is in de jaren '70 en '80 herinnert ze zich misschien nog: van die levensgrote vuilbakken waarbij je je papiertje in de mond moest proppen en het meteen opgezogen werd. In mijn herinnering brabbelden die vuilbakken ook altijd wat, of kwam er muziek uit. Toen ik klein was, gingen we vaak naar het Zilvermeer in Mol, en daar stond zo'n vuilbak aan het winkeltje waar we altijd onze Expo ijsjes gingen halen. Het is ook de enige vuilbak van dat type (buiten Holle Bolle Gijs in de Efteling natuurlijk) die ik me herinner. Ik heb altijd gedacht dat het een Ola vuilbak was, maar goed. Groot was mijn verbazing toen ik deze week tussen de foto's van het verlaten Dadipark zo'n vuilbak zag. Intrigerend, aangezien het meer dan 20 jaar geleden moet zijn dat ik hem met eigen ogen kon aanschouwen. Het rare is dat deze uit het Dadipark nu zelf een stuk afval is geworden...

Foto Gert-Jan Besselink

Thursday, April 5, 2007

Boys beware!

Volgens Funky Monkey heeft Monseigneur Léonard te veel aan de miswijn gezeten, en dat zou kunnen, maar volgens mij is er nog een andere verklaring voor zijn ontolereerbare uitspraken.

Volgens mij heeft hij destijds teveel naar Boys Beware gekeken, één van de meest beruchte films van Sid Davis. Het is een anti-homoseksualteit propaganda filmpje uit 1961 opgenomen in samenwerking met het Inglewood, California Police Department en het Inglewood Unified School District. De tekst die de voice over tussen zijn lippen heen laat ontsnappen is werkelijk ongelooflijk. Hij heeft het over "een ziekte die niet visueel waarneembaar is zoals pokken, maar daarom niet minder gevaarlijk of besmettelijk" en "a sickness of the mind". In de film wordt de relatie tussen Ralph (de homoseksueel) en Jimmy (de jongen) ook geportretteerd als en gelijkgesteld aan deze van een pedofiel en zijn slachtoffer.

Mind boggling!

Raleigh chopper

De lente is in het land en dat betekent niet alleen mooier weer, langere dagen, maar vooral tijd om werk te maken van iets van die dingen die ik al veel te lang uitgesteld heb: het opknappen van mijn Raleigh chopper!

Het is de tweede zilvergrijze die ik op korte tijd gekocht had. Ik had een advertentie geplaatst in de Koopjeskrant. Al vlug kwam er reactie van iemand die nog wel zo'n coole fiets uit de jaren '70 had staan. Hij mocht weg voor €25. Al vlug bleek waarom de prijs zo laag was: het transportmiddel was in erbarmelijke staat. Maar goed, €25 euro leek me niet veel, en ik wou hem persé hebben. Mijn vriendin verklaarde me voor gek, maar het bleek dat ze te vroeg gelachen had toen een tijdje nadien opnieuw iemand belde die zijn Raleigh chopper wel wou wegdoen voor €50 euro. We moesten ervoor naar Kortijk, maar dat bleek toch de juiste keuze te zijn. De chopper was in prima staat, vrijwel geen roest en slechts enkele dingen ontbraken. En hoera, die bleken toch wel op dat andere wrak van €25 te zitten. Onnodig te zeggen dat ik deze laatste helemaal ontmanteld heb en dan nog voor €25 verkocht (ook via de Koopjeskrant) heb aan iemand die er schijnbaar doodgelukkig mee was. "Mijn eerste échte chopper!", riep de kerel vol enthousiasme. Hij had blijkbaar niet gezien dat de fiets geen spatborden, remkabels en dergelijke meer had.

Maar goed, onze Raleigh chopper. Een fenomeen in de jaren '70 en een stukje nostalgie waar naarstig naar gezocht wordt in de jaren '90 en 2000. 'k Ga mijn reservestukken alvast zoeken! In the meantime kan hij nog wat stof verzamelen...

Wednesday, April 4, 2007

Urban exploring


Maar zelden kom je vandaag de dag iets tegen waarvan je denkt "Wow, dat lijkt me echt iets fascinerend te zijn!" Nu spreek ik natuurlijk voor mezelf, maar misschien moet ik toch maar eens werk maken van datgene waar ik een paar jaar geleden al mee wou beginnen, namelijk veel meer aandacht besteden aan de kunst die fotografie toch wel is. En om het een extra touch te geven, dacht ik zo bij mezelf: "Laat ik meteen maar urban explorer worden." Oude industriële gebouwen, ziekenhuizen, zwembaden, ... die al jaren leegstaan vastleggen voor de toekomst lijkt me wel wat. Het leven dat er eens plaats vond, lijkt van de ene op de andere dag verdwenen te zijn. Vaak lijkt iedereen overhaast vertrokken te zijn. Kranten liggen er nog zoals destijds. Voorwerpen slingeren rond alsof ze gisteren nog gebruikt werden. Je kan nu, anno 2007, momentopnames maken van tien, twintig jaar geleden. Een paar jaar geleden bezocht ik zeer kort de Brepols site, helaas zonder camera. Dat is iets wat ik wel nodig heb, een nieuwe camera. Mijn prachtig Olympus toestel dat Kaatje en mij vergezelde op onze verre reizen ligt thuis, maar hiervoor wil ik een nieuwe digitale camera aanschaffen. Alleen is de vraag: welk merk, type?


Misschien moet ik het eens vragen aan Andre Joosse, een urban explorer in hart en nieren. Hij combineerde zijn passie voor industriële architectuur en fotografie, en is één van de weinige Nederlanders met deze geweldige hobby. Op zijn website vind je indrukwekkende foto's terug van onder meer oude textielfabrieken, ziekenhuizen, koolmijnen en residenties. Meest in het oogspringend in zijn sublieme online collectie foto's is het mortuarium op het Schoonselhof. De tafels, de lades in het lijkenhuisje, de formol, de documenten. Ronduit indrukwekkend!

Tuesday, April 3, 2007

Men in the Cities, 1979-1982


Eén van mijn onhebbelijke gewoontes is eigenlijk iets niet kopen wanneer dat wel aangewezen is. Ik neem de beslissing om tot een aankoop over te gaan dan helemaal niet omdat ik er op dat moment niet bij stil sta, en wanneer ik dan eindelijk de knoop heb doorgehakt, valt 'het product' helemaal niet meer te krijgen. Het is me al meermaals voorgevallen.


Onlangs was ik net op tijd om - rekening houdende met een flinke wachttijd - Six Feet Under: Better Living through Death in mijn Amazon winkelmandje te kunnen leggen. Het boek was niet meer te krijgen in de UK, dus was het uitwijken naar de Amerikaanse site. Ik heb het boek hier eens zien staan bij Waterstones in Brussel, maar als ik daar naartoe moet, ben ik al meer geld kwijt dan wanneer ik het boek online zou kopen.


Minder succesvol verging het mij toen ik ineens besliste dat Robert Longo & Richard Price's boek Men in the Cities, 1979-1982 wel mooi zou wezen liggen op ons salontafeltje. Een uitgave van Harry N Abrams Inc uit 1986 die ik destijds ontleend heb in de openbare bibliotheek van Turnhout; mijn eerste kennismaking met het werk van Robert Longo, btw. Ondertussen prijken hier twee prachtige door Longo gesigneerde Men in the Cities aan onze muur (Gretchen en Eric), maar het boek zal er vrees ik nooit komen. Wat speurwerk op het internet leerde me dat het boek out of print is en slechts tweedehands te krijgen is "from as low as $70" op Amazon tot "as low as $150" bij Biblio. Een aardig prijskaartje als bedenkt dat de originele retail price $17.95 bedroeg. Een foto van de cover van het boek vinden is gewoonweg onbegonnen werk...


Monday, April 2, 2007

Let's boogie!


Zelden zo'n swingende intro gehoord als deze van CHiPs, dé politiereeks uit eind jaren '70 met Larry Wilcox en Erik Estrada. Het duo kroop in de huid van respectievelijk Jon Baker en Francis Llewellyn 'Ponch' Poncherello, twee 'Chippies' oftewel California Highway Patrol officers. Omdat het netwerk de bijnaam 'Chippies' niet echt zag zitten, werd uiteindelijk gekozen voor 'ChiPs'. En overal waar ze met hun moto konden komen, snelden ze ter hulp. Of het nu ging om een auto die in panne stond, een gijzeling of whatever, Jon en Ponch stonden voor iedereen klaar.

De opnames gebeurden destijds op net afgewerkte stroken van de autostrade in Zuid-Californië. Zo werd het eerste seizoen gedraaid op de Glendale Freeway (Highway 2) in Montrose. De daarop volgenden seizoen werd er gefilmd op het kruispunt van de Foothill Freeway (Interstate 210) en de Simi Valley Freeway (Highway 118) in Sylmar. Toen de 210 en 118 openden begin jaren tachtig, diende de productieploeg afscheid te nemen van de 1,6 kilometer lange autostrade die jarenlang ter beschikking stond en werd uitgeweken naar Long Beach.

Als kind, ik moet toen zo'n 6 of 7 jaar geweest zijn, speelden Gert (mijn vriendje) en ik altijd CHiPs, waarbij ik 'de blonde' was en hij 'de donkere'. En om het helemaal echt te laten lijken hechtten we speelkaarten vast aan onze fiets waardoor het dan precies leek of we echt op een moto reden. Maar, we groeiden op en met het ouder worden verdween ook de serie van het kleine scherm. Op 1 mei 1983 werd de laatste aflevering van seizoen 6 uitgezonden in Amerika...

Sunday, April 1, 2007

Lazy sunday evening



Op zoek naar een filmpje om op deze zondagavond nog mee te pikken?
Of een leuke serie om een marathon te starten?

Look no futher!


Battlestar Galactica - Mini-series & seizoen 1

My Date with Drew

Thumbsucker


Pick one out!