Saturday, March 31, 2007

Home away from home


Vannacht gedroomd van Marie & Bill. Of meer bepaald, van hun huis in Apache Junction in Arizona. Heel vreemd. Marie & Bill waren onze vrienden in Amerika die ik in 1990 in L.A. leren kennen had. Nadien zijn we contact blijven houden en Kaatje en ik zijn er zo'n vijf keer naartoe geweest. 10122 E. Illini St. was zowat onze tweede thuis en we hebben er zalige momenten beleefd. Minder zalig werd het toen Marie ziek werd, kort na ons verblijf in juli en augustus 2001 overleed en het jaar daarna Bill overleed. Ondertussen was ook Maries zoon, Ted, gestorven en was plots alles wat we ginder hadden aan familie weg.

'k Werd dan ook met een raar gevoel wakker nadien. Hun huis was leeg en mijn mama, Kaatje en ik waren er naartoe getrokken om allerlei spullen bijeen te zoeken. Heel herkenbare dingen. Onze brieven die we hen toegestuurd hadden, Maries black jack computerspelletjes, de prachtige bijna antieke lavalamp die op 'onze' slaapkamer stond...

Hopelijk komen we ooit nog eens in Phoenix, zodat we eens kunnen gaan kijken naar wat ooit onze 'home away from home was'. Mooie herinneringen waar we met weemoed op terugkijken...

Friday, March 30, 2007

Overheerlijk slaatje


Vanavond weer lekker getafeld. Op het menu stond een salade met warme geitenkaas overgoten met woudhoning, komkommers, tomaatjes, cashewnoten en focacciabrood. Yummie! Ik zou wel eens een ander 'soort' geitenkaas moeten nemen, want degene die we gekocht hadden, smaakte net iets te veel af.

Wat de rest van deze vrijdag betreft: de televisie blijft hier hoogstwaarschijnlijk af tot net voor we gaan slapen en misschien pikken we dan zo rond 23u45 op VT4 wel een stukje Top Secret! mee, een hilarische komedie waarin een jonge Val Kilmer ook vocaal het beste van zichzelf geeft. De soundtrack album zit al enkele jaren in onze collectie! Weeral veel te lang geleden dat we onder meer 'Straighten out the Rug' nog eens opgezet hebben...

Thursday, March 29, 2007

Charlotte Simmons


Wel, alles goed beschouwd moet ik toch met enige schaamte zeggen dat ik nu al meer dan een jaar aan het lezen ben in Tom Wolfe's 'I am Charlotte Simmons', het meest recente werk van de auteur. Ik lijk maar niet door deze 738 pagina tellende kanjer te geraken. Het ergst van al lijkt te zijn dat ik er in de winter van 2006 aan begonnen ben, maar destijds gestrand ben op pagina 470 hoewel het boek lekker vlot las en de sfeer die rond het hele verhaal hangt zeer amusant was. Maar goed, erger nog is dat ik vrijwel niet meer weet wat ik gelezen heb. Eén vage rode draad is me nog wel bijgebleven, namelijk dat Charlotte zich heel stilletjes ontpopte van muurbloempje tot nymphomane. Of was dat niet de verhaallijn, maar eerder het resultaat van mijn verbeelding?


Om maar te zeggen dat ik er dringend eens in verder moet beginnen lezen!

Wednesday, March 28, 2007

Heroes avant la lettre

U weet het of u weet het niet, maar vandaag vallen er een hele reeks goeie series te rapen op televisie. Eentje daarvan is Heroes waarin een aantal figuren met bijzondere gaven centraal staan. Nathan Petrelli (Adrian Pasdar) kan vliegen, Peter Petrelli (Milo Ventimiglia) kan gaven van anderen nabootsen, DL Hawkins (Leonard Robert) kan zich dwars door harde materie verplaatsten, Niki/Jessica Sanders (Ali Lartner) heeft een supersterke dubbele persoonlijkheid, Micah Sanders (Noah Gray-Cabey) kan technologieën probleemloos beïnvloeden, Hiro Nakamura (Masi Oka) heeft de tijd onder controle, Matt Parkman (Greg Grunberg) kan gedachten lezen, Isaac Mendez (Santiago Cabrera) kan de toekomst schilderen en Claire Bennett (Hayden Panettiere) is onverwoestbaar. Kortom, een bont allegaartje.

Je zal denken, ok, dit is dé show met de meest unieke invalshoek van de laatste jaren, maar toch. NBC kwam eerder al eens op de proppen met een serie rond personen die net dat ietsje meer bleken te hebben. Daarvoor moeten we terug naar 4 oktober 1985, toen Misfits of Science zijn première kende.

De Show draaide rond vier superheroes, elk met hun eigen specifieke gave. Dr. Billy Hayes (Dean Paul Martin) wierp zich op als leider van de 'misfits'. Hij was wetenschappelijk onderzoeker aan het Humanidyne Institute. Dr. Elvin 'El' Lincoln (Kevin Peter Hall), was Billys collega en had het talent in zich om door middel van hormonale behandeling te kunnen krimpen. Zijn sociaal leven stond echter niet op punt. Ondanks het feit dat hij als kleurling groot was, bleek basketbal niet echt voor hem weggelegd. Johnny Bukowski, aka Johnny B. (Mark Thomas Miller) was in de eerste plaats een muzikaal talent. Deze rock & roll muzikant verkreeg zijn superkrachten nadat hij on stage een elektrische schok kreeg. De man was als het ware elektrisch geladen, waardoor hij zich supersnel kon verplaatsen, maar tevens zeer kwetsbaar bleek te zijn voor water. De enige vrouw in het gezelschap is een zeer jonge Courteney Cox. Gloria Dinallo, een jeugddelinquente die telekinetisch het één en ander voor mekaar krijgt.
In totaal werden 16 afleveringen ingeblikt en 15 vertoond op televisie. De serie was ook bij ons te zien in de jaren '80. Ondertussen zijn er nog maar twee van de vier 'misfits' in leven. Dean Paul Martin kwam op 35-jarige leeftijd in 1987 om het leven in een vliegtuigongeluk (San Gorgonio Mountain) en Kevin Peter Hall overleed op dezelfde leeftijd in 1991 aan aids.

Tuesday, March 27, 2007

Beany & Cecil


Er zijn van die dagen dat ik volgende twee bedenkingen maak: 1. Soms vind ik mezelf toch wel fantastisch en 2. Soms kan ik toch echt wel blij zijn met de simpele dingen in het leven. En gisteren was het dus weer zover: ik vond mezelf fantastisch en ik was echt blij met iets simpel, iets waar anderen waarschijnlijk even blij mee zouden zijn als met een dode mus.

De context... U weet het of u weet het misschien niet, maar sinds begin jaren '80 ben ik een enorme fan van Robert Hepler Lowe. Dus vanzelfsprekend ook van zijn films, en vooral die uit zijn beginjaren waar About Last Night... zeker bijhoort. Een film van midden jaren '80 toen Rob Lowe er zeer charismatisch uitzag, al zeg ik het zelf. Ik moet zeggen dat ik ondertussen de dialogen al helemaal van buiten ken, de filmlocaties vrijwel geen geheim meer voor mij vormen, maar waar ik geen flauw benul van had, was de cartoon waar Danny (Rob Lowe) naar zit te kijken op een ochtend. Tot ik begin deze week eens op IMDB keek en wat stond daar? Beany & Cecil. Eerst ging ik er van uit dat Matty's Funday Funnies de titel van de aflevering was die te zien is, maar al snel bleek dat niet het geval te zijn. Tijd voor een stukje televisiegeschiedenis!

Beany & Cecil staat gekend als één van de meest innovatieve en ontspannende shows die ooit op televisie te zien was. Beany & Cecil zagen het levenslicht aanvankelijk als poppen in de televisiereeks Time for Beany die te zien was van 1950 tot 1953. Centraal stonden Kapitein Horatio Huffenpuff, zijn neefje Beany en vriendje Cecil, het zeezieke (hij moet daardoor altijd niezen) zeeserpent die met hun boot, de Leakin' Lena, de zee bevaren en de wildste avonturen beleven. Het succes van Time for Beany was vooral het gevolg van het lef dat bedenker Bob Clampett had. Hij stak namelijk de draak met alles en iedereen, tot groot jolijt van het Amerikaanse publiek. Na verloop van tijd kreeg hij de hulp van comedy genie Stan Freberg en stemtalenten Daws Butler en Don Messic, twee keien in het vak. Het werd één van de meest populaire shows uit de jaren '50 die twee Emmy's in de wacht wist te slepen.

Nadat Time for Beany afgevoerd werd, lanceerde Bob Clampett een animatieserie, Matty's Funnies with Beany & Cecil, die haar première kende in 1962. Het duurde niet lang voor Matty afgevoerd werd en Beany & Cecil in het centrum van de belangstelling kwamen te staan en alle aandacht naar zich toetrokken.

Cecil & Beany. Zover was ik dus al. Maar de titel van de aflevering? Het enige wat ik mij nog kon herinneren was dat het zich onder water afspeelde (het stukje dat te zien is in About Last Night... dan toch) en dat het zeeserpent (mét snor!) "Good morning officer!" zegt. Twee clues om mijn zoektocht op You Tube mee te starten. Om te beginnen waren er al niet veel filmpjes, dus het was effe kijken naar hetgeen in aanmerking zou kunnen komen. En... ik had geluk. Het eerste dat ik aanklikte om te bekijken, bleek meteen het goede te zijn! De titel was Beany meets the Monstrous Monster! Wat opzoekwerk leerde me dat de productie (in kleur) van Bob Clampett (Snowball Studios) voor het eerst op ABC te zien was rond 1962. Het is echt puur amusement starring Captain Huffenpuff, Beany, Cecil, Louie the Loan Shark, Snappsy Maxie, Staring Herring, Jack the Knife en the Big M!

Monday, March 26, 2007

Slush Puppie

Het moet ongeveer 1980 geweest zijn... De periode waarin ik tijdens de zomermaanden veel met mijn mama naar het Stadspark in Turnhout trok. Ik weet nog goed waar we onze handdoeken neerlegden en op de muur gingen zitten tussen onze verschillende zwempartijtjes in. Het was ook de tijd dat ik tegen de overhitting naar 'de bar' van het Stadspark trok. Niet altijd voor een ijsje, cola of limonade, maar wel voor... SLUSH PUPPIE! Een fris drankje dat bestond uit gemalen ijsblokjes en siroop. In mijn herinnering waren er maar twee kleuren, rood en blauw, waarbij ik - voor zover ik me herinner - steeds voor de rode ging. Ik denk dat het slechts één zomer te krijgen was in het Stadspark, om daarna spoorloos met de noorderzon te verdwijnen. Jammer!

Sunday, March 25, 2007

Zoet

Het is officieel... Na eens op de weegschaal gestapt te zijn vóór ik vanmiddag de douche in kroop is het beslist: ik moet dringend op dieet! Ik ben de voorbije maanden veel bijgekomen. Maar, omdat ik geen mens ben om zomaar ineens over te schakelen van goed voorziene maaltijden met voor- en nagerecht naar een kleine maaltijd, zie ik de oplossing vooral in een combinatie van iets minder eten (af en toe een nagerecht in plaats van dagelijks) en gezonder eten. Dus bye bye choco prince, chacha en saromakes. Ik heb al twee peren gekocht in de Colruyt gisteren. Als dat geen goed begin is!

Btw, I'll also have to go easy on the Pepsi...


Saturday, March 24, 2007

Friday, March 23, 2007

Atari - The Number One Video Game


U weet het of u weet het niet, maar Sinterklaas heeft hier vorig jaar een Playstation 2 afgezet. Het heeft heel wat voeten in de aarde gehad vooraleer de knoop was doorgehakt, maar in 2006 waren we dan toch zover. Waarom? Omdat we hier al een paar jaar (ik schat zo van 2004) Virtua Tennis 2 hadden liggen, en daar uiteindelijk niets mee gebeurde. Maar goed, de Playstation arriveerde, en ineens werd onze collectie spelletjes uitgebreid met in de eerste plaats titels die we vooral in het lunapark op de kermis speelden: Time Crisis II en Crazy Taxi.

Nu eerlijk gezegd, ik ben toch niet zo wild van die spelletjes. Buiten Virtua Tennis 2 krijg ik nogal vrij snel last van 'nausea'. Nee, geef mij dan maar mijn ATARI 2600. Gekocht rond 1980 (ten tijde van mijn eerste communie moet dat geweest zijn). De prijs? Ik schat destijds toch een 5000 Bfr. En spelletjes kostten toen ook al een 1400 Bfr. Toch een aardig prijskaartje! Als ik me niet vergis kreeg je bij je Atari Video Computer System twee spelletjes, meestal Space Invaders en Missile Command. Wat mij het meest bijgebleven is, is het feit dat de doosjes van de spelletjes er altijd zo indrukwekkend uitzagen en je warm moesten maken voor spanning en avontuur. Maar wanneer je het spel dan opstartte: simpelheid troef.

Ik denk dat mijn collectie in de jaren '80 om en bij de 20 à 30 cartridges omvatte. In de jaren '90 en vooral de voorbije jaren groeide dit dankzij frequente bezoeken aan diverse rommelmarktjes uit tot iets meer dan 100. And we've only just begon to collect...!

Thursday, March 22, 2007

Frank Buck


Iedereen loopt altijd zo hoog op met Indiana Jones, en gelijk hebben ze, maar naar mijn gevoel was er op het kleine scherm een held die al minstens even fascinerende avonturen beleefde: Frank Buck! In het echte leven een jager en verzamelaar van dieren, maar tevens acteur, regisseur en producer. Meest bekend is hij voor zijn jungle films uit de jaren '30 en '40, zoals Wild Cargo, Jungle Cavalcade en Killer of the Amazon. Samen met Edward Anthony schreef hij het boek Bring 'em Back Alive, een titel waaraan hij zijn bijnaam zou ontlenen.

Geïnspireerd door het succes van Raiders of the Lost Ark kon de wereld op 28 september 1982 kennis maken met Bring 'em Back Alive, een televisieserie rond de persoon van Frank Buck, een rol die op het lijf geschreven was van Bruce Boxleitner. De gelijkenis met Frank Buck in het echte leven is treffend. De serie hield het slechts één seizoen (18 afleveringen) vol, en nu is het vol verwachting uitkijken naar een dvd release. Als die er al komt...


Wednesday, March 21, 2007

Bringing some progesteron to DVD Info

Sinds ongeveer midden deze maand maak ik deel uit van de redactie van DVD Info, een site die claimt "dé Belgische DVD website bij uitstek" te zijn. Iedereen weet dat dat deze bewering ook daadwerkelijk waarheid is geworden, net sinds midden maart. Ik ben het eerste vrouwelijke redactielid. Er wachtte mij een warme ontvangst, maar die open armen zullen vlug gesloten worden vermoed ik wanneer ik titels ter bespreking probeer af te snoepen.

Laat u ontroeren door mijn dvd besprekingen, die niet alleen betrekking hebben op de meest recent verschenen titels, maar die zoals altijd doorspekt zijn met de nodige nostalgie.

Now online, available for your pleasure:

Casual Sex?
Great '80s flick starring Lea Thomspon, Sex IN the City!

Chutney Popcorn
Een minder geslaagd kruidig sausje, waar je je buik al van vol hebt.

Silent Hill
Getting weak when seeing Aussie Radha Mitchell!

Transamerica
Starring one of my ol' time favorites, desperate housewive Lynette Scavo (pic)!