View from the Top

Ik hou van kleine films. Van films die absoluut geen sukses zijn, vrijwel niemand kent, maar die toch oh zo charmant zijn dat ik ze koester. View from the Top is er zo eentje. Een film die qua verhaallijn nergens op slaat en te belachelijk is voor woorden. In de positieve zin dan. Ongelooflijk maar waar, ik heb enkele jaren geleden rond de €19 betaald voor dit cinematografisch vehikel. Gewoon omdat ik hem wou hebben omdat my Robbie er in meespeelt. Verguisd door iedereen, behalve die ene fan. En die woont hier in Gent, samen met haar vlam. Ik heb zowat alles van Rob Lowe hier in huis, inclusief zijn beruchte sex tapes die hij in 1988 opnam in Parijs en Atlanta. God, wat wou ik dat ik Lena Jan Parsons was destijds...

Maar goed, View from the Top. De rol van Lowe is te klein om hier eigenlijk aan te halen, dus laten we het maar over Gwyneth Paltrow hebben. Ik vond haar om op te eten in A Perfect Murder, dus dat ze in deze film van regisseur Bruno Barreto kwam aandraven, was alleen maar mooi meegenomen. Paltrow kruipt in de huid van Donna Jensen, een meisje uit een boeregat, met slechts één droom, ze wil stewardess worden en de wereld zien. Dat vat het geheel samen.

Nu, ik lach niet vlug hardop bij het bekijken van films, maar bij dit fragment (helaas slecht beeld, maar het was het enige exemplaar dat ik terug kon vinden) brak ik bijna in twee. Donna's luchtdoop! Zelden zo'n goeie Gwyneth Paltrow gezien. Die pakjes, dat kapsel, die dialogen, haar acteerprestatie! Hilarisch!