Jerry

Daarnet sprak een dom wicht me aan op msn. Ze uitte haar bezorgdheid over een groepje Marrokanen dat zich ergens bevond waar die volgens haar niet vrij mochten rondlopen.

Nadien sprak ik haar voor de grap aan over de lelijke jerrycan die ze op haar parkeerplaats heeft staan. Of ze die niet in haar koffer kon steken want dat dat toch wel het onze idyllische binnenplaats in hartje Gent verstoort. Idyllisch? Ze had geen idee wat ik bedoelde. Niet moeilijk, want het kind weet in de verste verten niet wat pensioensparen inhoudt ("Gij denkt toch niet dat ge later dat geld terug gaat zien?") of wie Rasputin en Boy George zijn. En toen ik haar overtijd vertelde dat we naar New York gingen, zei ze "Oh ja? Hoe? Met het vliegtuig?" waarop ik antwoordde, "Nee, met de boot." en zij zo "Amai!".

Nu ja. Die jerrycan. Zij zo "Ik huur die parkeerplaats en ik zet daarop wat ik wil." Blablabla. Waarop ik haar vriendelijk meedeelde dat die op een dag wel eens zou weg zijn. "Als die gepikt is, dan geef ik dat bij de politie aan als diefstal en dan weet ik wie er achter zit hé." Een dief zal zijn diefstal inderdaad voordien eens gaan aankondigen aan de persoon in kwestie. Yeah right! Stomme trut.