Ze zijn daar weer... Een artikel in de nieuwe HUMO over de stress die examens met zich meebrengen. Ik bedacht gisteren nog dat ik eigenlijk meedogenloos ben op dat vlak. "Ik krijg mijn leerstof niet af. Ik geraak er niet door." Blablabla. Begin dan vroeger te studeren hé. 14 dagen geleden mailde ik een klas studenten nog met de te kennen leerstof voor het examen van vanmorgen. Krijg ik gisteren een mailtje, rond 16u, dat het niet echt duidelijk is wat ze nu wel of niet moeten kennen. Dat er onduidelijkheid is en twijfels gerezen zijn. Konden ze dat dan niet onmiddellijk na ontvangst van de mail laten weten? Nee, zo'n halve dag vóór het examens doen ze dat dan.
Ik ben mijn tijd als student zeker niet vergeten. Stelde alles uit tot op het laatste moment. En ja hoor, ik kon ook niet eten van de stress en werd ook al eens wenend wakker, maar als ik nu zo terug kijk, dat is één van de charmes van student zijn, die emoties! De ontlading als je er dan door bent is enorm.
En staat er iemand stil bij al het verbeterwerk dat wij hebben? Nee toch?! Ik denk er deze twee weken zo'n 240 exemplaren de revue zullen passeren. Hm, toch ruim 120 minder dan vorig semester...
4 comments:
Zo klagen. Nochtans ben je altijd thuis en nooit op het werk. Dus ... ik heb toch iets meer compassie met die arme studenten, dan met onze beklagenswaardige docent ...
vooral omdat ik van mening ben dat die docenten geen cijfer krijgen, ook want dat vind ik het meest stomme aan examens, dat je daarna punten krijgt, waarvoor je hard hebt moeten werken en die soms wel eens tegenvallen :)
Als je van 9 tot 10 op je werk moet zijn heb je nog 6,5 uur per dag over om al die examens te verbeteren... Een normale werkdag. ;-)
Ik heb een vreselijk geschrift. Ik kan mij maar nauwelijks inbeelden wat de leerkrachten en docenten allemaal meegemaakt hebben als ze mijn epistels onder ogen kregen... En volgens mij kon ik vroeger ook ongelooflijk rond de pot draaien.
Post a Comment